spatie.info

k a t r i e n   o o s t e r l i n c k


00


Creatie van voorstellingen, trajecten en installaties waarin je met elkaar in contact komt van mens tot mens. Noem het een sociale choreografie of een beeldende ontmoeting.

Indra Devriendt

STROOMOPWAARTS: Al voelend communiceren met Katrien Oosterlinck

Tendens: waar situeert zich het kunstwerk

Indra Devriendt schrijft in OKV magazine over het werk van Thomas Verstraeten, Els Dietvorst, Bart Van Dijck en mezelf:

Het gaat om een trend waarbij kunst een ontmoetingsplaats is, waarbij samenwerkingen met andere kunstenaars en het publiek onmisbaar zijn. Er vormen zich groepen of gemeenschappen die gezamenlijk het kunstwerk creëren. Het kunstwerk bestaat als proces en krijgt vorm door uitwisselingen tussen de deelnemers. Het spreekt meerdere zintuigen en lichaamstaal aan. Materiële creaties bestaan vaak als hulpmiddel of getuige van een proces. De ervaring en de herinnering staan centraal.

Voor Oosterlinck is kunst een manier om in contact te komen met ons lichaam, anderen en onze omgeving. Tactile Talk is een voorstelling waarin de deelnemers onder begeleiding al spelenderwijs elkaar aanvoelen. Ontmoetingen en relaties tussen mensen maakt ze tastbaar via lichaams- en beeldtaal. Doorgaans gebeurt onze sociale interactie door taal, spreken en denken. Oosterlinck onderzoekt met haar werk hoe we communiceren via fysieke gewaarwordingen. De deelnemers voelen en bevragen hun positie binnen de groep en spelen met die relaties.

Elvira Crois

Elvira Crois - University Brussels

In 2022, Elvira completed a joint PhD in Theatre and Intermedia (University of Antwerp) and Adult Educational Sciences (Vrije Universiteit Brussel) with the doctoral thesis ‘Holding [ a Conversation with ] the Situation. The Performer’s Tactical Ability and the Aesthetic Affect of Audience Participation’. The research examined performer training in participatory performing arts to better understand how the abilities of the performer affect the aesthetics of audience participation. Through an accompanying approach (i.e. a participatory research method) and the theoretical framework of theatre genetics (i.e. the study of the creative process-) the project investigated participatory performing arts, including the work of Katrien Oosterlinck (BE), Seppe Baeyens (BE) and Sarah John (AU/DK).

Wereldmaken: culturen scheppen met en voor jongeren, Crois, Elvira (2022) ENG / NL

Over Imagine Moving Rocks
Crois, Elvira (2019) 'In Dissensus, We Trust: Prototyping Social Relationships in Participatory Theatre' In B. Tejerina, C. Miranda de Almeida & I. Perugorría (Eds.) Sharing Society. The Impact of Collaborative Collective Actions in the Transformation of Contemporary Societies. Paper presented at Sharing Society. The Impact of Collaborative Collective Actions in the Transformation of Contemporary Societies, Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea, Bilbao, 23-24 May 2019 (pp. 320-331).Servicio Editorial de la Universidad del País Vasco (UPV/EHU)

Over micro/macro - Kunstbrug traject bij Musuem M en Mater Dei school in Leuven
ZES JAAR ‘DE KUNSTBRUG’ Mater Dei en M blikken terug op een bijzonder project

Over Treffen
Learning from ecologies of care: prototypes, practice and performer training for hosting interactive performance.

Shifting Spaces
Crois, Elvira & Oosterlinck, Katrien (2018) 'Shifting Spaces' Presented at International Colloquium Performing Intimacy, Universidade do Minho, Guimarães, 4 October 2018-6 October 2018.

Gilles over Imagine Moving Rocks in De Standaard, 2018

Lise Surmont over Treffen, 2019

Lees hier wat Lize sur mont schreef over Treffen

Vandaag stap ik nieuwsgierig het cultuurcentrum van Ieper binnen. We zien het resultaat van ‘TREFFEN’, het project van Katrien Oosterlinck in samenwerking met een groep patiënten uit de psychiatrie van Ieper en onder begeleiding van Tuur Uyttenhove van De Figuranten. Verspreid over twee dagen is de voorstelling op drie tijdstippen te zien. Per groep toeschouwers is er een maximum van acht deelnemers. Het beperkte aantal benadrukt de intimiteit van de voorstelling.

We worden de zaal binnen geleid, uitgenodigd onze spullen aan de kant te leggen en in een cirkel te gaan staan. We zeggen om de beurt onze naam. Vervolgens begint een spel van verbeelding, waarbij de deelnemers een bal naar elkaar lijken te werpen op verschillende manieren, als kijker krijgen we de uitnodiging om mee te doen. Er ontstaat een mooie interactie binnen een vertrouwde omgeving, niemand voelt zich onwennig.

Na deze introductie worden we opgesplitst in twee verschillende groepjes. Elk nemen we plaats rond een tafel waarop een schaal met zand staat. Eén iemand neemt de leiding en begint het zand met de handen te onderzoeken. Met gebaren en via korte woordelijke uitleg laten we samen een landschap ontstaan, met objecten die we zelf mogen uitkiezen en verplaatsen. De kleine handelingen en de concentratie van het respectvol kijken en luisteren naar de ander, scheppen ruimte voor rust. Na een laatste blik om goedkeuring van ons gezamenlijke landschap, worden we gevraagd om mee te komen naar de tweede ruimte.
Het voelt warm, veilig en berustend: een moment van verstilling weg van de vele prikkels buiten deze verzachtende blackbox. Heerlijk ontspannend en een vraag om blind vertrouwen, een voorstelling als een hartopener. (...) Getroffen door tederheid.

Daar mogen we elk op een stoel plaatsnemen en krijgen we een koptelefoon, waaruit een zelfgemaakte soundscape te horen is. De blinddoek zorgt voor een persoonlijke ruimte waarin opnieuw tijd en ruimte plaatsmaken voor een momentopname van rust, een warm bad van geluiden. Wanneer de stilte opent, mogen we de koptelefoon en blinddoek afnemen en worden we elk apart door iemand meegenomen en uitgenodigd op de grond te gaan liggen.

Zachtjes fluistert iemand dat de ogen opnieuw bedekt worden en dat ik verschillende aanrakingen met objecten op mijn lichaam zal ervaren. De uitleg is geruststellend en laat ook genoeg openheid om toch nieuwsgierig te blijven naar wat er precies rond mij gebeurt. Het voelt warm, veilig en berustend: een moment van verstilling weg van de vele prikkels buiten deze verzachtende blackbox. Heerlijk ontspannend en een vraag om blind vertrouwen, een voorstelling als een hartopener. Na afloop komen we allen samen rond de tafel en krijgen we bij een drankje en koekje de gelegenheid om onze impressies neer te pennen op post-it’s. Een interactieve performance als een deken dat ook in de buitenlucht blijft omarmen. Getroffen door tederheid.

Cobra / Filip Tielens over Raaklijnen, 2015

wisper / interview Raaklijnen, 2014

hotel charleroi / 'life', 2013

Publiek en performer, Daniel Sikora 2013

metroplolis M, december 2010

minimanual, Small Club (Krakov, Poland), 2011

publieke ruimte als artistiek medium, Tim Iriks en Joris Ghekier, 2005 - 2006