spatie.info
k a t r i e n o o s t e r l i n c k
Creatie van voorstellingen, trajecten en installaties waarin je met elkaar in contact komt van mens tot mens. Noem het een sociale choreografie of een beeldende ontmoeting.
Katrien Oosterlinck (1984) designs instructions for games with a specific scenography for human encounters. They are performances on the cutting edge of dance, visual art and play. The zone is non-verbal, body language is central. As the participants search both for a place of their own and a shared place, Katrien sets out to inspire sensitivity and responsiveness to space. Her practice is not only about social interaction, but also about creating images through that interaction. Katrien studied Dance Theatre in Tilburg and Open Atelier (Sint Lucas) in Antwerp. Awareness, perception and sensation are an essential part her own and the shared artistic process. Spectators and participants are encouraged to focus on physical experience and expressive structuring in the form of participative performances. Art is used as a tool for the contact with one’s own body, with others and with factors in the environment. For Katrien this is something that everyone relates to and that everyone experiences in very different ways. A sense of collectivity and community is created, a (current) social need.
NL /
Katrien Oosterlinck (1984) ontwerpt spelinstructies met een specifieke scenografie voor ontmoetingen tussen mensen. De zone is non-verbaal, lichaamstaal staat centraal. Haar werk staat stil bij ruimtegevoeligheid: de zoektocht naar een eigen en gedeelde plek. Haar praktijk gaat niet alleen over sociale interactie, maar ook over het creëren van beelden via die interactie. Katrien studeerde Danstheater in Tilburg en Open Atelier (Sint-Lucas) in Antwerpen. In haar eigen en gedeelde artistieke proces is bewustwording en gewaarwording een essentieel onderdeel. In de vorm van performatieve workshops worden toeschouwers en deelnemers gericht op fysieke beleving en plastische ordening. Kunst wordt gehanteerd als tool voor het contact met het eigen lichaam, met anderen en met omgevingsfactoren. Voor Katrien is dit iets wat iedereen aanbelangt en wat iedereen heel anders ervaart. Er ontstaat een gevoel van gemeenschappelijkheid, een (actuele) maatschappelijke noodzaak.
